İnegöl Mutlu Son Masaj Hizmeti

Çiçeklerin kırlardaki adlarını övünerek söyledi Edward, hatta şans eseri yolun kenarında İnegöl Mutlu Son Masaj Hizmeti bir öbek yılanotu da buldu. Bir tane kopardılar. Sarı kirazkuşu, yeşil ispinoz gördüler,

sonrasında da, bir karadiken ağacına iyice sokulup çevresinde dönerek bir atmaca geçti hızla. Florence bunlar şeklinde basit kuşların adlarını bile bilmiyordu, fakat öğrenmeye kararlı olduğunu söylüyordu.

Yaptığı yürüyüşün güzelliÄŸi, seçtiÄŸi zekice güzergâh onu çok sevindirmiÅŸti, Stonor Vadisi’nden çıkıp dar çiftlik yolunu seyredip ıssız Bix Bottom’a, sarmaşıkların kapladığı St. James Kilisesi’nin yıkıntılarının yanından, aÄŸaçlı yamaçlardan yukarı Maidensgrove’daki otlaÄŸa yürümüştü, orada uçsuz

İnegöl Mutlu Son Masaj Hizmeti

bucaksız yayılmış yaban çiçekleri keşfetmişti, sonra kayın ormanından geçip, orada yamacın

kıyısına güzelce yerleÅŸtirilmiÅŸ, tuÄŸla ve çakmaktaşından yapılmış ufak bir kilisenin ve avlusunun bulunduÄŸu Pishill Bank’e gitmiÅŸti.

Her bir yeri tarif ederken -Edward hepsini çok iyi tanıyordu- onu orada, kendi başına, yalnız kaşlarını çatarak haritasına bakmak üzere durarak saatlerce kendisine doğru yürürken hayal ediyordu. Hepsi kendisi içindi. Ne şekil bir armağan!

Ve Florence’i hiç bu kadar mutlu, bu kadar güzel görmemiÅŸti. Bir parça siyah kadifeyle saçlarını arkada toplamıştı, üzerinde siyah kot pantolon, ayaklarında lastik ayakkabılar vardı, beyaz gömleÄŸinin iliklerinden birine gosteriÅŸli bir

karahindiba takmıştı. Kulübeye doÄŸru giderlerken, bir öpücük daha almak için Edward’ın çimen bulaÅŸan kolunu çekiÅŸtiriyordu, ama küçük bir öpücük olmalıydı ve Edward bir kerecik olsun, neÅŸeyle yahut en azından serinkanlılıkla, daha ileriye gitmemeye razı oldu.

Florence kalan son portakalı yolda paylaÅŸmaları için soyduÄŸundan, Edward’ın elindeki eli yapış yapıştı. Florence’in zekice sürprizi masumca heyecanlandırmıştı ikisini de, hayatları keyifli ve özgür görünüyordu, önlerinde koca bir hafta sonu vardı.